Waar de nasleep van kunst en de dood elkaar ontmoeten. De melancholie die we voelen bij elk mooi moment waarvan we weten dat het zal eindigen, de angst bij het acute besef van ons vluchtige bestaan, en het besef dat er maar één enkele constante is, één enkele waarheid in het hele universum, dat alles zal eindigen.

Wit Goth is plechtig en sereen, het spreekt tot ons over de nasleep van onze dood, over allen die vóór ons kwamen, en over geesten en geesten die als gevolg van liefdesverdriet, verraad of verdriet nog steeds als een schaduw bij ons achterblijven.